Rozwój ruchu mariawickiego wiąże się z sytuacją religijną Kościoła i polskiego społeczeństwa katolickiego w okresie bezpośrednio poprzedzającym jego powstanie. Jak opisuje […]

Nie ma sprawiedliwej wojny. Samo znaczenie tego słowa wyznacza przemoc, wrogość w stosunku do drugiego człowieka, śmierć, strach, grozę i rozpacz. Można w sposób poetycki opisać bohaterstwo, odwagę i bohaterów, można jednak przedstawić wojnę tak, jak Kevin Powers- jako stygmat, piętno na duszy jej uczestników. Ślad, który mimo wysiłków, by zapomnieć, rzutuje na każdy dzień ich życia .

Jeśli można powiedzieć, że istnieje lektura, w której tło dokładnie mogę się wpisać, jest nią „Zapach miasta po burzy” Olgierda Świerzewskiego. Wielki, niezwyciężony ZSRR, jego potęga i wszechobecność towarzyszyły mojemu dzieciństwu. Puszkin, Lermontow, Majakowski – to poeci, których znaliśmy, zaczytywaliśmy się w egzystencjalno- historycznych powieściach Szołochowa, L.Tołstoja, A. Tołstoja i Dostojewskiego.

„Piłsudski był człowiekiem czynu, wypowiadał się głównie czynami, jak Napoleon czy Aleksander Wielki. Do historii przechodzą często ludzie, którzy działając nawet krótko, w jednym, ale decydującym momencie potrafili na szale losów rzucić samych siebie…Piłsudski oddziaływał na naszą historię przez lat kilkadziesiąt; pokonany- wracał kilkakrotnie, rozpoczynał swą pracę w innym miejscu, z innymi ludźmi…” (B. Urbankowski)